Rodzaje, objawy i leczenie osteochondrozy pleców

Układ mięśniowo-szkieletowy jest najważniejszą częścią naszego ciała. Często ból pleców powoduje konieczność wizyty u lekarza.

Przyczyną regularnych bólów pleców, sztywności ruchów i skurczów mięśni jest osteochondroza pleców - choroba tkanki kostnej i chrzęstnej, a także układu mięśniowo-szkieletowego, wywołana różnymi czynnikami wpływającymi na organizm.

Osteochondroza pleców to problem, z którym boryka się wielu.

Etiologia i patogeneza osteochondrozy

Osteochondroza pleców objawia się stopniowo, obejmując w formie utajonej wszystkie nowe strefy kręgosłupa. Początkowo zmiany zachodzą w strukturze chrzęstnych krążków kręgów: tracą elastyczność, zmniejsza się przestrzeń między kręgami, dochodzi do naruszenia zakończeń nerwowych rdzenia kręgowego.

Pacjent zaczyna odczuwać ból pleców. Następnie zmiany obejmują mniejsze elementy budowy kręgów, rozwijają się narośla kostne o charakterze zwyrodnieniowym, które utrudniają ruchomość kręgosłupa, niszczone są zdrowe komórki chrzęstne, choroba dotyka kości i więzadeł. Jako efekt uboczny deformacja kręgów powoduje wzrost obciążenia narządów i tętnic. Wynika to ze specyfiki ukrwienia – przemieszczenie odcinków kręgosłupa powoduje ucisk tętnicy kręgowej i ostatecznie jest przyczyną poważnego zaburzenia przepływu krwi w ośrodkowym układzie nerwowym.

Głównym problemem, który powoduje naruszenie tworzenia się kręgosłupa i procesu osteochondrozy, jest niedobór składników odżywczych i zmniejszenie dopływu krwi do tkanek struktury kostnej. Przyczynami rozwoju jest wiele czynników zewnętrznych, wewnętrznych wpływów i procesów behawioralnych człowieka.

Przyczyny endogenne (wewnętrzne) obejmują:

• genetyczne czynniki dziedziczności;
• naruszenie metabolizmu pierwiastków śladowych (fosforu i wapnia);
• cechy tkanki chrzęstnej;
• związane z wiekiem zmiany w ciele;
• nadwaga;
• choroby ortopedyczne.

W wyniku przyczyn egzogennych (zewnętrznych) i stylu życia osteochondroza rozwija się w wyniku:

• niski poziom rozwoju fizycznego mięśni pleców;
• urazy kręgosłupa;
• niewłaściwa postawa, skolioza;
• systematyczna nieprawidłowa lub niewygodna postawa;
• niezrównoważona dieta, jedzenie tłustych śmieci;
• nierównomierny wysiłek fizyczny, przeciążenie pleców;
• złe nawyki;
• ciągły stres.

Utajona postać osteochondrozy może objawiać się ostrym podnoszeniem ciężarów, skakaniem, upadkiem, co wywoła mikrourazy krążka kręgowego i naruszenie korzenia nerwowego.

To wtedy pacjent może najpierw poczuć ostry ból przeszywający. W przyszłości zespół bólowy powraca z różnym nasileniem. Dotknięte nerwowe komórki macierzyste sygnalizują potrzebę pilnej interwencji medycznej.

Klasyfikacja choroby, główne etapy

W medycynie osteochondroza jest klasyfikowana w zależności od dotkniętego obszaru kręgosłupa:

• szyjny;
• Klatka piersiowa;
• okolice lędźwiowo-krzyżowe.

Osteochondroza pleców jest klasyfikowana w zależności od dotkniętego obszaru.

Główne etapy rozwoju choroby:

1. Początek rozwoju osteochondrozy - w pierścieniu włóknistym tworzą się mikropęknięcia, wilgoć jest tracona z tkanki kostnej i chrzęstnej. Etap objawia się subtelnym dyskomfortem w jednej ze stref kręgosłupa po wysiłku fizycznym lub niewygodnej pozycji ciała.
2. Pierwsze bolesne ataki dają o sobie znać. W drugim etapie krążki ulegają wystawieniu, przestrzeń międzykręgowa krążków zmniejsza się, a torebka włóknista zapada się, korzenie nerwowe są ściśnięte. Ból sygnalizuje proces zaburzeń metabolicznych w tkance chrzęstnej i jej niszczenie. Ignorowanie drugiego etapu osteochondrozy staje się bodźcem do zapalenia chrząstki i w efekcie naruszenia włókien nerwowych, naczyń krwionośnych i limfatycznych.
3. W trzecim stadium choroby dotknięte kręgi są zdeformowane, tkanka chrzęstna zostaje wymazana. Przy odpowiednim aktywnym leczeniu możliwe jest zatrzymanie dalszego niszczenia komórek chrzęstnych i skrzywienia kręgosłupa. Ale w przyszłości terapia wspomagająca i opieka staną się stałymi towarzyszami pacjenta w normalnej aktywności fizycznej.
4. Rozpoczęta osteochondroza, która przeszła w ostatnią czwartą fazę rozwoju, często staje się przyczyną niepełnosprawności. Wszystkie procesy destrukcyjne są nieodwracalne: znaczne przemieszczenie struktury kręgów, zagęszczenie tkanek chrzęstnych, patologiczny wzrost tkanki kostnej. Przy każdym ruchu pacjent odczuwa ostry, czasem nie do zniesienia ból.

Objawy

Oznaki rozwoju osteochondrozy stawowej można łatwo pomylić z innymi chorobami podobnymi w symptomatologii. Charakterystyczne są również objawy manifestacji dla oddzielnego sektora budowy kręgów.

Główne objawy osteochondrozy to:

• sztywność podczas ruchu, skrzypienie, skrzypienie lub ciężkość;
• ból w obszarze lokalizacji zapalenia (szyjkowego, piersiowego lub lędźwiowego) o różnym nasileniu i charakterze;
• drętwienie kończyn;
• osłabienie mięśni, upośledzenie wydajności;
• napady bólu, promieniujące wzdłuż kanałów nerwowych do powiązanych części ciała (ramię, łopatka, noga).

Osteochondroza szyjna

Osteochondroza odcinka szyjnego wyraża się w następujących dolegliwościach:

• ból szyi lub tyłu głowy;
• zawroty głowy;
• szum w uszach, upośledzenie słuchu i wzroku;
• ospałość szyi po spaniu lub utrzymywanie tej samej postawy przez długi czas;
• bolesne odczucia podczas obracania głowy.

W przypadku osteochondrozy szyjnej mogą wystąpić zawroty głowy i bolesne odczucia podczas obracania głowy. Pojawienie się pierwszych bolesnych wrażeń obserwuje się z tyłu głowy i jest podobne do głowy. Zapalny nacisk chrząstki na włókna nerwowe, wywołujący skurcz naczyń.

Osteochondroza klatki piersiowej

Rozwój osteochondrozy klatki piersiowej może być maskowany przez długi czas jako choroby sercowo-naczyniowe. Jego charakterystyczne objawy:

• naruszenie wrażeń dotykowych i drętwienie kończyn;
• mrowienie w przestrzeni międzyżebrowej;
• ból w okolicy serca, zaburzenia rytmu serca;
• ograniczenie funkcji oddechowych, ciężkość mostka;
• zaburzenie przewodu żołądkowo-jelitowego (zapalenie trzustki, wzdęcia);
• promieniujący ból do regionu szkaplerza.

Osteochondroza lędźwiowa

Postępująca osteochondroza lędźwiowa w zaawansowanej postaci może prowadzić do niepełnosprawności. Stan zapalny kręgosłupa zatrzymuje dostarczanie niezbędnych pierwiastków śladowych do kończyn dolnych dla pełnego funkcjonowania stawów i mięśni. Ściśnięte komórki pnia nerwowego powodują nieznośny ból pleców i stosowanie terapii lekowej.

Główne objawy osteochondrozy lędźwiowej to:

• drętwienie kończyn dolnych;
• bóle mięśni, osłabienie;
• dreszcze;
• skurcze mięśni;
• dysfunkcja układu rozrodczego;
• ból może być ostry lub obolały w okolicy lędźwiowej, promieniujący do nogi.

Diagnostyka

Średnio na 1000 mieszkańców przypada 20 osób ze zdiagnozowaną osteochondrozą. Choroba taka jak osteochondroza jest trudna do zdiagnozowania we wczesnych stadiach. Jego symptomatologia jest dość ukryta i wyraźnie manifestuje się już na 2-3 etapach, kiedy przychodzi czas na poważne leczenie farmakologiczne.

Jeśli istnieje podejrzenie rozwoju osteochondrozy, przede wszystkim należy skonsultować się ze specjalistą i przeprowadzić kompleksowe badanie w celu diagnostyki różnicowej i wyjaśnienia diagnozy.

Lekarze stosują trzy standardowe rodzaje diagnostyki:

1. Neurologiczna.
2. Instrumentalny.
3. Laboratorium.

Pierwotne badanie neurologiczne pacjenta przeprowadza neurolog, określając kategorię struktur nerwowych dotkniętych chorobą. Ponadto, aby wykluczyć choroby o innym charakterze z podobnymi objawami, pacjent może zostać wysłany na prześwietlenie, USG, MRI i EKG.

Laboratorium (Analizy)

Diagnostyka laboratoryjna ma charakter doradczo – pomocniczy. Badania krwi wykazują wzrost szybkości sedymentacji erytrocytów i spadek poziomu wapnia. Oznacza to przebieg procesów patologicznych w ciele, ale nie wskazuje na specyfikę ich rozwoju. Dlatego ta metoda jest włączona do kompleksowego badania pacjenta, a jej wyniki są odczytywane na podstawie innych danych medycznych.

Instrumentalny

Diagnostyka przy użyciu profesjonalnego sprzętu zapewnia najdokładniejsze wyniki dotyczące chorób o innym charakterze. Główne narzędzia badawcze to:

1. RTG - ujawnia zmiany anatomiczne w tkankach kostnych, chrzęstnych, nerwowych.
2. MRI - Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego. Pozwala na wizualizację procesów zachodzących w kościach i tkankach miękkich, naczyniach krwionośnych i włóknach nerwowych.
3. CT (tomografia komputerowa) - podobna do MRI, ale wytwarza promieniowanie.
4. Elektromiografia - potrafi rozszyfrować objawy neurologiczne.

Leczenie tradycyjne

Schemat leczenia osteochondrozy jest tradycyjny. Jego składnikami są farmakoterapia różnymi kierunkami: NLPZ, chondroprotektory, leki przeciwbólowe, hormonalne i wspomagające kompleksy witaminowe. Oprócz obciążenia organizmu lekami w walce z osteochondrozą stosuje się fizjoterapię, terapię manualną, refleksologię, chirurgię, masaż i środki zapobiegawcze.

Terapia lekowa

Natychmiast nie da się na zawsze powstrzymać bólu pleców z powodu osteochondrozy, ale terapia lekami zapewni wytchnienie dolnej części pleców. Silne środki znieczulające i przeciwzapalne (NLPZ) zapewnią działanie przeciwbólowe i rozpoczną proces zwalczania stanów zapalnych w rejonach kręgosłupa. Niezbędne leki w leczeniu osteochondrozy pleców:

1. Chondroprotektory to substancje czynne, które przywracają elastyczność tkanki chrzęstnej i ruchomość kręgów.
2. Leki zwiotczające mięśnie – łagodzące skurcze struktury mięśniowej.
3. Naczyniowy - poprawiający krążenie krwi i procesy metaboliczne.
4. Kompleksy witaminowe i przeciwutleniacze.

Tylko przy użyciu odpowiednio dobranego kompleksu terapeutycznego można osiągnąć pozytywną dynamikę, a wynik utrzymać przez długi czas.

W leczeniu osteochondrozy pleców stosuje się różne formy leków:

1. Środki zewnętrzne: maści, kremy, żele.
2. Preparaty do spożycia wewnętrznego: kapsułki, tabletki.
3. Zastrzyki leków.

Interwencja chirurgiczna

Niestety zdarzają się przypadki osteochondrozy, kiedy czas leczenia jest pominięty, a leki nie dają oczekiwanego rezultatu, a choroba postępuje. Wtedy jedynym rozwiązaniem jest operacja. Główne powody operacji to:

1. Usunięcie przepukliny międzykręgowej uciskającej rdzeń kręgowy.
2. Zmniejszenie szczeliny międzykręgowej do 1/3 pierwotnej wielkości.

Skierowanie na interwencję chirurgiczną może przepisać lekarz na podstawie pełnego obrazu diagnostycznego pacjenta i obecności bezpośrednich wskazań do usunięcia wady patologicznej. W chirurgii kręgosłupa prym wiedzie metoda discektomii – chirurgicznego usunięcia krążka z deformacją. Instrumentami może być mikrodiscektomia, system B-Twin lub laserowa waporyzacja jądra. Rehabilitacja po operacji kręgosłupa trwa sześć miesięcy.

Gimnastyka

Doskonałą terapią wspomagającą w leczeniu osteochondrozy jest gimnastyka lub terapia ruchowa. Regularne ćwiczenia pomogą:

1. Wzmocnij gorset mięśniowy - jest to konieczne dla równomiernego obciążenia kręgosłupa.
2. Zapewniają stymulację krążenia krwi do wysycenia tkanki kostnej i mięśniowej.
3. Rozwijaj prawidłową postawę.

Należy pamiętać, że ćwiczenia muszą być dostosowane do diagnozy i przestrzegać następujących zasad:

1. Regularność wykonania.
2. Płynność ruchu, brak szarpnięć.
3. Jeśli pojawią się bolesne odczucia, musisz zmniejszyć obciążenie lub przerwać ćwiczenie.
4. Monitoruj swoje samopoczucie.

Fizjoterapia

Fizjoterapia jest wskazana dla pacjentów z osteochondrozą pleców w celu złagodzenia stanu zapalnego i jest przeprowadzana w miejscach, w których choroba jest skoncentrowana. Kursy leczenia przyczyniają się do:

1. Zwiększenie odporności organizmu.
2. Przywrócenie metabolizmu w dotkniętym sektorze.
3. Ulga w bólu i obrzęku.
4. Poprawa krążenia naczyń krwionośnych.

Aby wybrać fizjoterapeutyczną metodę leczenia osteochondrozy, musisz jasno określić pożądany wynik. Głównie używane:

1. Laseroterapia.
2. Ekspozycja ultradźwiękowa.
3. Stymulacja elektryczna.
4. Magnetoterapia.

Dieta

Nie ma jednej opcji diety dla pacjentów z osteochondrozą. Jednak lekarze doszli do jednomyślnej zgody, że kategorycznie nie zaleca się używania produktów z następujących kategorii z tą diagnozą:

1. Tłuste zupy rosołowe.
2. Wieprzowina i inne tłuste mięsa.
3. Tłuszcze zwierzęce ptaków (gęsi, kaczki).
4. Kawa, alkohole z kofeiną.

Ponadto w menu limitowane są alkohole i słodycze.

Jako przykład diety możesz wziąć dietę numer 15. Zawiera wszystkie niezbędne makroelementy, minerały, witaminy i węglowodany. Wartość energetyczna prawidłowego jadłospisu powinna kształtować się na poziomie 2600-2700 kcal, co odpowiada 85-90g białka, 350-400g węglowodanów i 90-95g tłuszczu.

Tak więc idealne menu dla pacjenta z osteochondrozą to połączenie zbilansowanych, nieodżywczych pokarmów bogatych w witaminy i minerały. Posiłki dzielone są na małe porcje 6 razy.

Leczenie tradycyjne

Środki ludowe są często stosowane w domu, aby złagodzić stany zapalne, pozbyć się bólu i skurczów mięśni oraz ogólnie wzmocnić organizm. Istnieje wiele przepisów na wywary i napary tradycyjnej medycyny, które stosuje się na trzy główne sposoby:

• tarcie;
• kompresy;
• kąpiele ziołowe.

Codzienne stosowanie pozwala pozbyć się dyskomfortu w 10-14 dni. Konwencjonalnie środki ludowe można podzielić na działanie ogólnoustrojowe i lokalne na organizm.

Narzędzia systemowe

Aby oddziaływać na cały organizm i kręgosłup można stosować naturalne preparaty ogólnoustrojowe w postaci wywarów.

Przykładem pozytywnego efektu jest działanie wywaru z krwawnika, który łagodzi ból, zwalcza stany zapalne i łagodzi.

Fundusze lokalne

Lokalne środki zaradcze na preparaty ludowe obejmują maści, napary na kompresy i nacieranie. Środki te należy mieszać zgodnie z recepturą i nakładać na obszar objęty stanem zapalnym, ale tylko wtedy, gdy nie ma alergii na składniki i uszkodzenia skóry. Wśród popularnych kompozycji na szczególną uwagę zasługują okłady miodowe, imbirowa maść na nalewce aptecznej z nagietka, mieszanka ziół babki i szałwii, nacieranie chrzanem z wódką.

Aby wybrać skuteczną metodę i przepis, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ domowe metody leczenia są tylko integralną częścią terapii ogólnej i mają jedynie działanie pomocnicze.

Profilaktyka

Terapia terapeutyczna chorób kręgosłupa nie może odnieść długotrwałego sukcesu bez działań zapobiegawczych. Nawet najskuteczniejszy i najdroższy lek nie gwarantuje powrotu objawów w wyniku powrotu do codziennego stresu organizmu. Dlatego pozytywny efekt należy utrwalić i utrzymać za pomocą kilku prostych zasad:

1. Nie podnoś ciężarów powyżej 10 kg.
2. Monitoruj równomierne rozłożenie obciążenia na mięśnie pleców.
3. Obserwuj racjonalność i równowagę w żywieniu.
4. Weź regenerujące witaminy i aktywne suplementy (mukopolisacharydy).
5. Opracuj system zmiany odpoczynku i pracy.
6. Utrzymuj aktywność fizyczną.

Pamiętaj, że ta kategoria choroby ma charakter utajony. Dlatego po postawieniu diagnozy osteochondroza pleców nie powinna się rozwijać, nawet przy braku wyraźnych objawów. Stosowanie się do wszystkich zaleceń lekarza i opieka domowa pozwala szybciej wrócić do normalnego stanu pracy po leczeniu, ale konieczne jest stałe monitorowanie, aby zapobiec zaostrzeniu.